21, అక్టోబర్ 2025, మంగళవారం

The Common Man's Common Problem


Is there really a thing called goal?

Does it come to us, or do we go to it?
And what if the surroundings never support our journey toward it?

They say great people never bother about surroundings.
Maybe that’s true — or maybe they just learn how to move through the storm without expecting calm.
But then, can an ordinary person do the same?
Can a common man have goals — and truly reach them?

We often think a great man is someone who has already done something.
And a common man is someone who wants to do something great.
Strange, isn’t it?
A great man cannot go back to being common,
and a common man never stops trying to be great.
So in a way, everyone is busy chasing greatness.

But what happens after one becomes great?
He wants the world to know it.
He wants others to follow him.
One becomes great — to prove his greatness.
And when you ask him why he needed to be great,
he replies with words that sound profound — Satisfaction. Interest. Talent. Fame. Fate.
Words that feel good, but are rarely understood.

The common man hears them, feels inspired, and sets out on his own path.
Without knowing the depth of those words, he begins his struggle,
disturbs his surroundings,
and starts his journey — not always knowing where it leads.

Can he truly achieve his goal?
Maybe yes. Maybe not.
Anyone can struggle to be great,
but most are left somewhere in between —
halfway between the dream and the destination.
And perhaps that’s not failure at all.
Because from that point, someone else continues the journey.

History shows us this pattern —
no great work was ever completed by one man alone.
Every discovery, every change, every act of courage
was a chapter, not a full story.
Each common man who dared to begin
paved the way for someone else to become great.

Maybe that’s the secret —
Greatness is not a title one earns,
but a relay of courage passed across time.
And the man who understands this
ceases to chase greatness —
he simply becomes true.


30, డిసెంబర్ 2018, ఆదివారం

అంతర్యుద్ధం - A War Within


గొంతు నరాలు,
రక్తం చిమ్ముతూ,
తెగేవరకు అరవాలని వుంది.

లావాలా మరుగుతున్న భావాలు,
రూపాన్ని అడుగుతున్నాయి..
గుండెను చీల్చుకొని ఉప్పొంగాలంటున్నాయి.

నన్నడుగు..!!
నన్నడుగు నా మనసు మతం,
నన్నడుగు నా కలం కులం.
రక్తపు సిరతో రాయనా?
రౌద్రపు రాగభైరవిలో పాడనా?

అంతమెరుగని అశలకు,
అడుగు అడుగున అసంతృప్తి గోడలు,
నిరుత్సాహ నిడల పీడలు.
ఎందుకీ..శిక్షణ లేని.. పరీక్షల శిక్షలు?
ఆరిపొయేందుకు ఆత్మవిశ్వాసం దీపం కాదు,
అడవి చిచ్చు.

అహంకారపు ముసుగులొ దాగిన ఓ అబద్దమా..
ఆగదు నితో కురుక్షేత్రం.

- Arif.TMD
Courtesy: Google Images


25, ఆగస్టు 2017, శుక్రవారం

త్వమేవాహం.. త్వమేవాహం


సందర్భం: 
పీకల్లోతు ప్రేమలో మునిగిన తరువాత, ప్రేమలేదు గిమలేదు అనిచెప్పి వదిలి వెళ్ళిపోయినా తన ప్రేయసిని బ్రతిమలాడుతూ.. అబ్బాయి పాడుకునే.. పాట 
అనుపల్లవి:
తరం తరం నిరంతరం...
త్వమేవాహం.. త్వమేవాహం..
నిజం నిజం ఇదే నిజం..
ప్రేమమ్...నసంశయా.. సనాతనం...
క్షణ క్షణం ప్రతిక్షణం...
సుఖప్రదం.. జయప్రదం..
నిజం నిజం ఇదే నిజం..
ప్రేమమ్.. నసంశయా..హృదిస్పృశము.


కోరస్: నిజం నిజం ఇదే నిజం..
త్వమేవాహం..త్వమేవాహం..

పల్లవి:
అనగనగా.. ఒక వనజ.. అందంగా...
పసిమనసే.. శిధిలమయే.. ఇది తెలుసా?

పరిమితులేరగని..ప్రేమేమనదని తలచ....
అర్థం మరచిన అనుభూతులలో...తడిచా...

మదిలోనిండిన..మాటల మౌనాన్నడిగా..
వరసే తెలియని బంధాలన్నీ వలచా..

నీ కొరకే.. నిరీక్షణమే..
ఇటు చూసి.. కరుణించే..!!

ఎం వరామే... ఇది ఎం వరమే..
మురిపించీ.. మరిచావే...
చరణం:

అమ్మాయి: 
పొతే పోనీ రా..
ఈ ప్రేమే..మాయరా..
మనసంటూ.. వరమంటూ లేవు..

ప్రాయం గుణమిదే...
ఈ ప్రాణం క్షణికమే...
కలలంటూ.. కథలంటూ.. వద్దు..

ఆబ్బాయి:
నర నరాల్లో...ఉన్నవే..
నను విడిచి వెళ్లిపోమకే...
మన మనసే.. ఒకటయే..
నిను వదిలి.. వుండలేనులే...

నీ కొరకే.. నిరీక్షణమే..
ఇటు చూసి.. కరుణించే..!!

ఎం వరామే... ఇది ఎం వరమే..
మురిపించీ.. మరిచావే...

మదిలోనిండిన..మాటల మౌనాన్నడిగా..
వరసే తెలియని బంధాలన్నీ వలచా..

నీ కొరకే.. నిరీక్షణమే..
ఇటు చూసి.. కరుణించే..!!

ఎం వరామే... ఇది ఎం వరమే..
మురిపించీ.. మరిచావే...

-- ఆరిఫ్.టి.యం.డి 

28, మే 2017, ఆదివారం

వెన్నెలవే వెన్నెలవే - My thoughts


దేవా & ప్రియా
సన్నివేశం & ఉపోద్ఘాతం: పెళ్లిచేస్కో మని విసిగిస్తున్న.. దేవా పై అరుస్తుంది ప్రియా. దాని గురించి తనతో మాట్లాడకు అని హెచ్చరిస్తుంది. అప్పుడు దేవా.. ఈ పాటను పాడడటం మొదలెడుతాడు. సాధారణంగా.. మనం మాట్లాడాల్సి వున్నప్పుడు.. ఎదుటివారు మనతో మాట్లాడడానికి ఇష్టపడనప్పుడు.. అతని/ఆమె ఎదురుగానే మూడోవ్యక్తికి ఇండైరెక్టుగా.. చెప్తాం. ఈ పాటలో కూడా అదే జరుగుతుంది. ఆ మూడోవ్యక్తే వెన్నెల. ప్రేమ గురించి వెన్నెలతో మాట్లాడుతూ.. వెన్నెలని బుజ్జగిస్తూ.. తన చుట్టూ ఆవరణాన్ని.. వివరిస్తూ... ప్రకృతి లోని ప్రేమని,ప్రేమ ప్రకృతిని గ్రహించిన మరుక్షణం.. 'పిల్లా' అంటూ…  ప్రియా కు వివరిస్తాడు దేవా. 
ఈ పాటని హరిహారన్ చాలా అద్భుతంగా పాడారు. కానీ.. చాలా తెలుగు పదాలను, వాటి ముగింపులను మింగేశారు. ఉదాహరణకు.. "పాడేడు కుసుమాలు పచ్చ గడ్డి మీన" ను అనేకారకాలుగా అర్థంచేస్కోవచ్చు. అది పాడేడో.. లేక పాడేనో..? 'పచ్చగడ్డి' ను 'పచ్చకంటి' అని.. తర్వాతి పదం.. మీదా/మీనా/మీన నో తెలియదు. అలాగే 'ఎద' ను 'ఇది' అని, '' ను '' అని, 'శయ్యంకు' ను 'సాయంత్రం' అని    'చలి' ను 'చెలి' అని పాడారు. అందుకే ఈ పాటకు చాలా వెర్షన్స్ మనకు కనబడతాయి. 

దీని మాతృక అయిన తమిళంలో, వైరముత్తు గారి.. కవిత్వం ఒక్కమాటలో చెప్పాలంటే అతి అద్భుతం. దాదాపు అదే అర్థాన్ని , అందాన్ని వేటూరి గారు తెలుగులో ఆవిష్కరించారు. అనువాద పాటల్లోకూడా తనదైన శైలిలో పదాల ప్రయోగాలు చేస్తూ.. అద్భుతమైన.. అర్థవంతమైన సాహిత్యాన్ని రాయడం ఆయనకే చెందింది. వైరముత్తు గారి భావం, వేటూరి గారి సాహిత్యం చదివాక.. విరిరువురి కవితా ఉద్దేశం ఏంటో అర్థమవుతుంది. ఏ ఆర్ రెహ్మాన్ గారి ట్యూన్స్కు.. తమిళంలో.. వైరముత్తు.. తెలుగులో వేటూరి గారు ఎన్నో అద్భుతమైన పాటలు రాసారు. వాటిలో ఇది ఒకటి. నాకు అర్థమైన భావాన్ని.. తెలిపే ప్రయత్నం చేసాను. తప్పులుంటే గుర్తించి.. వివరించి.. సరిచేయగలరు.

పల్లవి:
వెన్నెలవే వెన్నెలవే, మిన్నే దాటి వస్తావా? విరహానా జోడీ నీవే.. -2
వెన్నెలవే వెన్నెలవే, మిన్నే దాటి వస్తావా విరహానా జోడీ నీవే..
నీకు భూలోకులా కన్ను సోకేముందే, పొద్దు తెల్లారేలోగా పంపిస్తా..
వెన్నెలవే వెన్నెలవే, మిన్నే దాటి వస్తావా విరహానా జోడీ నీవే..
[విరహం. కోరుకున్న వ్యక్తి వదిలివెళ్లడం లేదా.. ప్రక్కన లేకపోవడం. ప్రియా వున్నా.. మాట్లాడొద్దు అందికనుక, ఈ విరహాన జోడిగా నువ్వు ఆకాశాన్ని దాటి వస్తావా? అని దేవా వెన్నెలతో అంటున్నాడు. ఎటువంటి ఇబ్బంది లేకుండా.. ఎవ్వరూ చూడకముందే.. పొద్దు పొడవకముందే.. తిరిగి పంపిస్తానని కోరుతున్నాడు]

చరణం:1
ఇది సరాసాలా తొలిపరువాలా జత శయ్యంకు సైఅన్న మందారం -2
చెలి అందాలా చలి ముద్దాడే చిరు మొగ్గల్లో సిగ్గేసే పున్నాగం
పిల్లా… పిల్లా
భూలోకం దాదాపు కన్నూ మూయు వేళా ..
పాడేడు కుసుమాలు పచ్చా గడ్డి మీన..
పూవుల్లో తడి అందాలోఅందాలే ఈ వేళా.


[చరణంలో.. తనచుట్టూ ఉన్న రొమాంటిక్ వాతావరణాన్ని చెప్తున్నాడు. ఒక మందారం ఉంది, అది  సరసాల, యవ్వనంలో వున్న ఒక జంట, శయ్యపైకి వెళ్లేటట్లు చేయగల మందారం. ఒక పున్నాగం ఉంది. అది 'చెలి అందాలు' కలిగినటువంటి చలి, తన చిరు మొగ్గల్ని ముద్దాడుతుంటే సిగ్గుపడుతుంది. ఇలా వెన్నెలతో మాట్లాడుతూ.. వున్నట్లుండి.. ప్రియా వైపు తిరిగి... ప్రకృతిలోని నిర్జీవాలు కూడా ఎలా ప్రేమించుకుంటాయో చెప్తాడు. భూలోకం దాదాపు కన్నుమూయు వేళా.. అంటే ఒక ప్రశాంతమైన సాయంత్రం. పాడేడు కుసుమాలు పచ్చ గడ్డి మీన - ప్రశాంత సాయంత్ర సమయంలో... పుష్పాలు సైతం. గాలికి ఊగుతూ... తమ చుట్టువుండే పచ్చగడ్డి మీద (మీన అంటే మీద లేదా పైన అను అర్థం) పాటలు పాడుకుంటూ ప్రేమని తెలుపుకుంటాయి తెలుసా? అని అంటాడు.ఈ పువ్వులో తడి అందాలో.. అందాలే ఈ వేళా- అందం వేళను బట్టి మారుతుంది. బాల్యంలో అల్లరి అందం, యవ్వనంలో బాధ్యత అందం, వృద్ధాప్యంలో జ్ఞాపకాలు అందం అనుకున్నట్లు.. వాళ్లిద్దరూ ప్రస్తుతం ఉన్న వాతావరణంలో ఆ మందారం.. సిగ్గుపడే పున్నాగం యొక్క అందలే నిజమైన అందాలుగా అనిపిస్తున్నాయి అంటున్నాడు.]

వెన్నెలవే వెన్నెలవే, మిన్నే దాటి వస్తావా విరహానా జోడీ నీవే..
నీకు భూలోకులా కన్ను సోకేముందే, పొద్దు తెల్లారేలోగా పంపిస్తా..

[ఎలా అయితే.. దేవా.. వెన్నెలతో.. మాట్లాడుతూ ఆరంభిస్తాడో.. అతని పదాలకు పరవశించిన ప్రియా.. అదే వెన్నెలతో మాట్లాడడం.. ఆ వెన్నెల గురించి ప్రశ్నలు వేయడం మెడలేడుతుంది. ఆ పరవశాన్ని గమనించిన దేవా (ప్రభుదేవా) ఎదో అనుభూతితోటి తబ్బుబైపోతాడు (నేషనల్ అవార్డ్ కోరియోగ్రఫీ మరీ). పాటలోని ఈచోట.. అధ్భూతమైన ఇంటర్ల్యుడ్ ఉంటుంది.]

చరణం:2
ఎత్తైనా గగనంలో నిలిపేవారెవరంటా?
కౌగిట్లో చిక్కుపడే గాలికి అడ్డెవరంటా ?
ఇది గిల్లీ గిల్లీ వసంతమే ఆడించే,
హృదయములో వెన్నెలలే రగిలించేవారెవరూ?
పిల్లా... పిల్లా...
పూదోట నిదరోమ్మని పూలే వరించు వేళా..
పూతీగ కలలోపల తేనే గ్రహించు వేళా..
ఆ వయసే రసాల విందైతే .. ప్రేమల్లే ప్రేమించు.

వెన్నెలవే వెన్నెలవే, మిన్నే దాటి వస్తావా విరహానా జోడీ నీవే..
నీకు భూలోకులా కన్ను సోకేముందే, పొద్దు తెల్లారేలోగా పంపిస్తా..!!

[రెండవ చరణంలో.. ప్రియా.. విచిత్ర ప్రశ్నలను అడుగుతుంది. ఇక్కడ వైరముత్తు గారి లైన్స్... వేటూరి గారి లైన్స్ చాలావరకు వేరుగా ఉంటాయి. వెన్నెలను అంత ఎత్తు ప్రదేశంలో ఎవరు పెట్టుంటారు అని, ప్రేమికుల కౌగిట్లో ఉండిపోవలనుకొనే గాలిని ఎవరు అడ్డుకోగలరు? అని ఆమె అడగగా..  తనకున్న ప్రశ్నకూడా అడుగుతాడు దేవా. ఎద గిల్లి గిల్లి వసంతాన్నే ఆడించె.. హృదయములో వెన్నెలలే రగిలించేవారేవారు? ఇక్కడ వసంతం అంటే.. అదొక ప్రాచీనమైన రాగం. పూర్వులు దీనిని రాగాంగము అని పిలిచేవారు. వారి సిద్ధాంతము ప్రకారం ఇది హిందోళ జన్యము. ఎదనుపయోగిస్తూ.. ఆ రాగంలో పాడే (ఆడించె) వాళ్ళ హృదయంలో వెన్నెలలే(ప్రశాంతత అనుకుంటున్నాను) ఎవరు రగిలించగలరు? అంటాడు. పూలే పుతోటను నిదరోమని చెప్పే వేళా... పూతీగ కలలో తేనెను గ్రహించే వేళా..  అని ప్రియా ఎదో పాడబోతున్నట్లు వున్నా.. దేవా.. అడ్డుపడి.. ఆ వయసే రసాల విందైతే.. ప్రేమల్లే ప్రేమించు -ఇక్కడ వయసు అంటే యవ్వనం.. రసం అంటే ఎమోషన్ (నవరసాలు లోనిది). నువ్వు, యౌవనాన్ని ఒక రసాల విందుగా పరిగణించిన రోజు.. ప్రేమల్లే ప్రేమించు అంటే.. సరిగ్గా ఎలా చెప్పాలో తెలియట్లేదుకాని.. ఒక తల్లి తన బిడ్డల్లల్ని ప్రేమించినట్లు ప్రేమించు అని అనిపిస్తుంది] - ఆరిఫ్.టీ.యం.డీ